Pocztówki z Holandii

Skoro Marcinek jest wodniczkiem, Paweł rekinem, to mając tak wspaniałych dwóch braci trzeba stać się rybką. Dzisiaj Zosia zadebiutowała w dużym akwenie jako mała rybka. Biorąc pod uwagę jej niechęć do kąpieli, muszę przyznać jednak że jest lepiej niż kiedyś, postanowiłam przekonać ją do wody. Korzystając z okazji że: basen z ciepłą wodą mamy na miejscu, jest pan Darek który jest instruktorem metody Halliwick, na basenie możemy być krótko i nigdzie nie trzeba wychodzić na zewnątrz postanowiłam oswoić Zosinkę z wodą i zabrać ją na basen.

Jeszcze przyjdzie czas na typowo turnusowe relacje. Pozostawiam je Lusi, która w rehabilitacjach uczestniczyła.
Ja chciałbym natomiast zwrócić uwagę jak zmieniają się relacje między Marcinkiem i Zosią, którzy z każdym dniem coraz bardziej na siebie zwracają uwagę.

Lusi z pewnością by to opisała (i być może tak się stanie) ale widzę, że czasu jej tam brakuje notorycznie. Dlatego, na podstawie bogatej dokumentacji zdjęciowej przez nią przesyłanej, zamieszczę kilka ujęć, które dobitnie ukazują, że choć doba turnusowa w Mielnie wypełniona jest gęsto, to jednak czas na spotkania również się znalazł. Ekipa zakątkowa przecież takimi spotkaniami właśnie żyje. I znów zrobiło się pomarańczowo na zdjęciach… 🙂

Nie od dziś wiemy, że Marcinek uwielbia wodę ale relacje, które zdaje mi Lusi i zdjęcia, które przesyła nie tylko potwierdzają to ale pokazują, że facet traci całkowity opór do zanurzania się jak tylko czuje się w wodzie bezpiecznie (czyt. z panem Darkiem, rehabilitantem z Mielna) i woda jest ciepła (tam woda jest naprawdę ciepła, koło 30C).

Oj płynie czas, płynie… stanowczo za szybko, za chwilę będzie koniec turnusu. Marcinek dzielnie uczestniczy w zajęciach i terapiach. Wszystkie dzieci już są trochę zmęczone, na stołówce rozrabiają. Nasz Cysiek nawet bardzo. A to rozleje kompot, a to rzuci czasem jedzeniem, chętnie pogrymasi przy jedzeniu. Tak, tak, Marcin grymasi, strzela fochy i czasem trzeba się trochę namęczyć żeby coś zjadł.
Wczoraj mieliśmy ciut dłuższą przerwę i udało mi się wyjść z Marcinkiem na dłuższy spacer, na którym sobie zasnął i chodziliśmy bulwarem wzdłuż plaży. Wreszcie udało się trochę nawdychać morskiego powietrza. Jutro musowo zabieram aparat żeby zamieścić pocztówkę z zimowym morzem. Niestety słońce świeciło tylko raz podczas naszego pobytu. Może jutro zaświeci dla nas?

(więcej…)