Pocztówki z Holandii

Właśnie zadzwonił do mnie lisu z wielce radosną wiadomością, że znalazł pierwszy długu, długo wyczekiwany ząbek!! Z tego co mówi, jest to jakaś górna trójka czy czwórka.
Kochany Marcinku, gratulacje 🙂 Jesteś rekordzistą w tej dziedzinie ale pięknie się spisałeś, nawet Twoje piątkowe marudzenia to nic w porównaniu z tą wielką radością 🙂 Resztę szczegółów opisze później szczęśliwy znalazca 🙂 Lisu to ma szczęście, u Pawełka też znalazł pierwsze ząbki 😉

Poranny obchód przyniósł pomyślne wieści – na 99% jutro wychodzimy! Radość co najmniej jakby ktoś amnestię ogłosił.
Poza tym Paweł już nabrał na tyle energii, że wróciły mu dawne ochoty na psoty i nieposłuszeństwo, a w warunkach szpitala ogarnięcie jego krnąbrności zaczyna być problematyczne.
Dzisiejsza noc minęła nawet całkiem znośnie biorąc pod uwagę fakt, że spędziłem ją…na łóżku szpitalnym, którym pacjentów wywożą na blok operacyjny! Przynajmniej było równo, trochę twardo i niepewnie bo na kółkach można łatwo odjechać, a i upadek z wysokości łóżka też nie należałby pewno do najprzyjemniejszych.
Obyło się jednak bez niespodzianek i liczy się to, że rano wstałem wypoczęty, a żadna z sióstr nie zgoniła mnie ze stołu 🙂

Dziś Pawełek w końcu usiadł w łóżku, a po południu stanął na nogi i…od razu zaczął szaleć po korytarzu. Widok to dość szczególny bo chodzi w stylu „kowbojskim” – nogi szeroko rozstawione ale przemierza w ten sposób cały korytarz dość żwawo.

Dzisiejsza noc przypomniała mi dosadnie jak niesamowitym przeżyciem jest zasypianie na krześle. Po nocce nie wiedziałem do końca czy w kościach łamie mnie z niewygody w nocy czy po prostu osłabienie nie przeradza się w przeziębienie.
Na szczęście w ciągu dnia jechałem z Marcinkiem na rehabilitację i odpocząłem…leżąc na macie obok podczas gdy on ćwiczył w pocie czoła 😀

Dzisiejszy dzień zrobił nam zwrot o 180 stopni. Przy dzieciakach jednak rodzice powinni już przywyknąć do nieprzewidywalnego charakteru każdego dnia spędzonego z dzieckiem 🙂 Tym razem Pawełek jednak delikatnie przesadził w urozmaicaniu nam szarzyzny jesiennej słoty.
Po tygodniach przeplatanych gorączkami przekraczającymi 40°C, wysypkami i wieloma innymi objawami nieznanej genezy wydawało się, że już nic specjalnie nas nie zadziwi. Udało nam się zresztą już prawie z tego wszystkiego wyjść cało. Jednak środowy wieczór zmienił diametralnie bilans początku przedszkolnego roku. Gotowała się powtórka z rozrywki. (więcej…)