Powoli zbliżamy się do półmetku naszego turnusu. Dzisiejszy dzień obfitował w niespożyte siły jakie dopadły Marcina. Był tak nakręcony i pobudzony, że żadne terapie nie pozbawiły go sił witalnych i animuszu. Dzisiaj był chyba najbardziej wysiłkowy pod względem ruchowym dzień i Cysiek wszystkiemu podołał, mało tego roznosiło go.
Kolejne dwa dni turnusowe za nami… Dzisiaj rano okazało się że wczoraj podczas zgrywania zdjęć, zapomniałam wyłączyć aparat (nocne zmęczenie) i rano chciałam naładować baterię a tu pech, ładowarka nie działa!! Jestem załamana, bo nie będzie fotorelacji. Dla pocztówkoczytaczy to może żadne zdziwienie bo niezbyt szczodrzy jesteśmy w zamieszczaniu zdjęć, ale dla mnie to załamka. Nie mogłam zrobić dzisiaj fotek Marcinkowi na basenie i na muzykoterapii i u logopedy a zajęcia były bardzo ciekawe. Tutaj więc zaledwie kilka ujęć z poprzednich dni.
Pozdrawiamy wszystkich pocztówkoczytaczy z zimowego Mielna. W tym roku również udaliśmy się na turnus rehabilitacyjny z Marcinkiem do Mielna, lecz tym razem w poszerzonym składzie. Naszą liskową paczkę stanowią: Marcinek jako główny zainteresowany, ja jako jego opiekun, Zosia jako cycoholiczka i babcia jako pomoc w opiece i ogarnięciu dwóch najmłodszych lisków. (więcej…)
Wczoraj zaczęliśmy się niepokoić gdyż Zolinka wciąż była dość żółciutka, a mroczna pogoda za oknem wcale nie poprawiała sprawy. Po wizycie lekarza już wiedzieliśmy – trzeba lecieć do szpitala bo nie wiadomo czy poziom bilirubiny nie jest już zbyt wysoki.
W szpitalu byliśmy w sumie w ciągu godziny. Paweł u sąsiadki oglądał bajkę z kompa, a Cysiek pod „czujnym uchem” elektronicznej niani spał jeszcze po przedszkolu u siebie w łóżeczku.
W szpitalu okazało się, że wartość była już na poziomie 12% (przy 15% już by nas raczej nie puścili) ale ponieważ na oddziale było pełno dlatego Pani ordynator zasugerowała byśmy jednak spróbowali ją jeszcze
„doświetlić”, choćby sztucznie. I tak właśnie od wczoraj się doświetlamy 😉
W drugim tygodniu naszego turnusu do radzyńskiego zespołu terapeutów dołączył wolontariusz Barton ze swoją Panią – Iwoną. Jak tylko wieść się rozniosła (a mieliśmy przyjemność mieć zajęcia z Bartonem jako jedni z pierwszych) od razu wszystkie dzieciaki się rozochociły na spotkanie z czworonożnym przyjemniakiem.
Zajęcia z pieskiem to dla dziecka przede wszystkim dodatkowa motywacja i stymulacja. Pies z pewnością cudu uzdrowienia nie sprawi (choć często rodzice mają takie oczekiwania) ale dzieci naturalnie cieszą się z jego samej obecności na zajęciach. Pies to również dodatkowy partner do zadań, który może aktywnie włączyć się w zajęcia bądź najzwyczajniej je uatrakcyjniać.
Marcinek z Bartonem ćwiczył głównie kategoryzację. Zajęcia te były naturalnym przedłużeniem jego ćwiczeń z terapii logopedycznej czyli opanowywanie kategorii: mały-duży, „kolor do koloru”.
Design: TheBuckmaker.com WordPress Themes tailored by magura 4 pocztowki.tk
e-wolontariat
Zakątek 21