Pocztówki z Holandii

Przez ostatni miesiąc wiele się działo ale też i w pracy był to okres niezmiernie „gorący” i priorytety obowiązków sprawiły, że Pocztówki musiały poczekać, a wraz z nimi drodzy pocztówkoczytacze. Nie raz już wasza cierpliwość wystawiana była tutaj na próbę i może dlatego, po sygnałach jakie od Was moi drodzy otrzymujemy, mam pewność, że ostała się jedynie mocna grupa wytrwałych, dla których jednak z pewnością warto Marcinkowe, i ogólniej liskowe, wieści spisywać i przekazywać.

Dlatego proszę byście nie dziwili się, że wpisy będą obecnie przyrastać niejako „wstecznie”, gdyż chcę zachować chronologię Pocztówek, która w przypadku co najmniej kilku opisywanych wydarzeń jest istotna. Prawdę mówiąc, Lusi przygotowała już pewne wpisy ale mi jak zwykle brakło czasu na opatrzenie ich zdjęciami. Spieszę to nadrobić i w najbliższych dniach możecie spodziewać się „uzupełnienia miesiąca” 😉

Włochy przyciągały nas już nie raz swoim czarem, na który składają się malownicze krajobrazy, ciepły klimat, wyborna kuchnia i…pewność, że żadnego z tych elementów nie zabraknie. Problemem jest jedynie fakt, że Włochy to strefa Euro więc najczęściej koszta takich wakacji nie są niskie (ale o tym też wiedzieliśmy nie od dziś). W tym roku jednak udało nam się trafić w opcję „niskobudżetową” z zakwaterowaniem, które nie było wcale droższe niż w Polsce! Zaciskając pasa można więc było cieszyć się pełnią wakacji i chłonąć piękno tej ziemi.

Często nam dorosłym wydaje się, że prowadzimy aktywny tryb życia, że praca wymaga od nas tak wiele, a dzieci żyją spokojnym trybem. Jednak dzisiejsze obrazki pokazują jasno, że nie doceniamy naszych pociech.
Marcinek dziś tak wcześnie rozpoczął dzień i tak pracowicie go wypełnił, że dotrwanie końca obiadu najzwyczajniej go przerosło…

W ubiegły weekend odwiedziliśmy ciocię w pięknych lasach nadleśnictwa Brynek. Nareszcie Marcinek poczuł swobodę, a Zosieńka mogła do woli przemieszczać się po kocyku i trawce.

Właśnie trwa III już Zakątkowy Zlot w Sielpii (woj. świętokrzyskie), który w tym roku niestety jedynie odwiedziliśmy wczoraj. Pomimo, że czasu było niewiele to atrakcji nie brakowało i tylko czasu na rozmowy – to za czym zawsze tęsknimy było niewiele. Na spotkania bliskie z tymi, którzy czasami przemierzają setki kilometrów by choć ten raz się spotkać. Wiemy bowiem wszyscy dobrze, że nic tak nie cementuje naszych znajomości, przyjaźni, znajomości naszych dzieci, jak spotkanie w miłej atmosferze i miłym miejscu.
W tym roku Zlot rozpoczął się…rzeczywistym Zlotem Czarownic prowadzonych przez brylującego na parkiecie Zbója Madeja. Ech, śmiechu było co nie miara ale czarownice istotnie były nie od parady!