Pocztówki z Holandii

Z tym „cieniem” bynajmniej nie chodzi o analogię do wyśmienitej skądinąd publikacji Piotra Sitarskiego. Mam na myśli raczej fakt, że przez ostatni okres nasza rodzina działa w systemie zero-jedynkowym.

0 – wszystko jest ok

1 – choroba i nic nie jest ok

Fakt ten rzuca się na całe nasze życie rodzinne, zawodowe i towarzyskie (w ogóle takowe istnieje jeszcze?) jak rzeczony cień. Podąża za nami nieustannie i nie pozwala ani na chwilę o sobie zapomnieć.

Wczoraj Marcinek miał gorączkę, dziś udało się to opanować i chociaż charczy niemożliwie a kaszelek też go nie opuszcza, to humor ma wyśmienity i jakoś staramy się z tym walczyć. Nieodzowne atrybutem naszych codziennych zmagań z „cieniem” jest ten oto cud techniki.

Sprawa jest o tyle problematyczna, że nie jesteśmy w stanie planować niczego poza naszymi cotygodniowymi obowiązkami. Nie muszę dodawać jak to siada na psychikę…

No to miejmy nadzieję, że w weekend przejdziemy na 0.