Pocztówki z Holandii

Dziś Marcinek po raz pierwszy skosztował czegoś innego niż tylko mleczka. U logopedy po raz pierwszy próbowaliśmy podać mu słoiczek jabłka ze słodką marchewką i…najwyraźniej mu zasmakowało, a przynajmniej udało się kilka szpatułek (bo tak na razie podawać będziemy przez 2 miesiące w/g zaleceń) wcisnąć w roześmiany, rozkrzyczany i kręcący się wesoło na boki pysek naszego małego liska. Karmienie przy zachowaniu wszystkich zaleceń Pani logopedy okazało się to nie lada wyczynem dla, wydawałoby się, wprawionych w bojach jedzeniowych rodziców. Ale udało się i z każdym dniem z pewnością będzie lepiej. (więcej…)

Dowiedzieliśmy się co nieco o naszym małym przedszkolaku, jak i o samym przedszkolu – było zebranie rodziców. Dla nas debiut więc byliśmy bardzo ciekawi co też ta nasza pociecha tam wyrabia gdy go nie widzimy. (więcej…)

W tym roku wakacje spędzaliśmy dosłownie 2 domki od Basińskich i Borusińskich i tak miło przypomnieć sobie co nieco, a „Grot, grot, grot!” to piękny przykład.

Ciekawe jest również to, że od początku ich przygody z Plusem aktorzy nie trzymają się sztywno swoich ról ale zamieniają się – raz jedni są klientami, to znowu grają sprzedawców. Co ciekawe, zabieg ten wydaje się wyśmienicie wpisywać w ogólny charakter spotów i jest dobrze przemyślanym chwytem. Jak ktoś słusznie zauważył

Ilość spotów chyba wkrótce przekroczy liczbę wersji layoutów prasowych wódki Absolut albo doczekamy się wkrótce pierwszego kinowego maratonu z reklamami Plusa.

Dziś Marcinek miał bardzo dokładne badanie słuchu. Zwykłe przesiewowe badanie jakie wykonano w szpitalu po porodzie (OAE – otoacoustic emissions – rejestracja otoemisji powstających w odpowiedzi na dźwięk) było dość niemiarodajne z racji malutkich kanałów usznych. Dodatkowo zaniepokoił nas fakt, że gdy Marcin miał około 1 miesiąca słabo bądź w ogóle nie reagował na dźwięki, które pojawiały się z jego lewej strony. Stan ten trwał jakieś 2 tygodnie ale byliśmy dość zaniepokojeni. Stąd potrzeba takiego badania wydała nam się jak najbardziej uzasadniona, tym bardziej, że w przypadku zD lekarze nawet nam zalecali dokładne przebadanie również słuchu. (więcej…)

Od wczesnego rana było wesoło. Wyjście do przedszkola było pełne nadziei, chyba nawet więcej z naszej strony niż Pawła. Ochoczo wziął swój woreczek w rączkę (mamusia zadbała, żeby nie było wątpliwości do kogo należy) i z uśmiechem ruszył w stronę przedszkola.
Później wszystko potoczyło się dość szybko. Na tyle szybko, że nie miał czasu kiedy zorientować się, że wylądował już w sali.
Wrażeń było sporo – zarówno tych dobrych, jak i tych mniej ciekawych. Nie spodziewaliśmy się jakiejś magii, a jedynie tego, żeby się nie zraził i nie zaciął. No i chyba się trochę udało choć z jego mętnych opowieści wiemy, że nie zjadł zupki bo „była za ciepła” 😉 a w zabawie też nie za bardzo chciał uczestniczyć. Dobre i to. Obawiam się, że kolejne dni nie będą już takie łatwe bo czar pierwszego dnia prysł i teraz przychodzi proza dnia codziennego naszego przedszkolaka. Jesteśmy jednak wszyscy z niego bardzo dumni i wierzymy, że podoła wyzwaniu.