Pocztówki z Holandii

Jak planowaliśmy to poprzedniego dnia wraz ze sprzyjającą od samego ranka pogodą wyruszyliśmy na trasę. Na początek wariant objazdowy – Groń, Trybsz, Łapsze Wyżne (Grandeus), Niedzica. Z Niedzicy przeprawiliśmy się na drugi brzeg jeziora Czorsztyńskiego śmiesznym, małym stateczkiem, który szczególnie przypadł do gustu Pawełkowi.
Chętnie penetrował zakamarki resztek twierdzy Czorsztyńskiej podczas gdy Lusi z Marcinkiem czekali na nas odpoczywając w cieniu (upał był całkiem spory).
Po powrocie do Niedzicy przespacerowaliśmy się jeszcze koroną zapory, wokół której budowy rozgorzała niegdyś taka ostra debata. Z późniejszych rozmów z flisakami dowiedzieliśmy się, że zapora wniosła jednak sporo dobrego (zrównoważony poziom Dunajca dla spływów), a w momencie jej oddania do użytku (1997) okazała się wręcz ratunkiem przed panującą wtedy w innych regionach południowej Polski powodzią.
W drodze powrotnej z przyjemnością śledziliśmy stada sejmikujących bocianów, które zajęły łąki wzdłuż trasy z Nowej Białej.

Początkowo dziś chcieliśmy wyprawić się na Spisz, wzdłuż jeziora Czorsztyńskiego. Paweł zamienił jednak słoneczny poranek w poranek, który szybko chcieliśmy mieć za sobą. Dlatego postanowiliśmy podziałać „w podgrupach”. Grupa w składzie Lusi i Paweł udała się na okołopołudniowy spoczynek, a ja z Marcinkiem na spacer z elementami integracyjno-zapoznawczymi. I tak piękną słoneczną pogodę wykorzystaliśmy na relaks raczej mało aktywny. Cóż, Lusi twierdzi, pewno słusznie, że takie chwile też są potrzebne 😀 No, może jutro sobie to odbijemy jeśli pogoda dopisze.

W rzeczywistości jesteśmy całkiem jeszcze spory kawałek od Tatr choć widać je całkiem ładnie. Od wczoraj jesteśmy na wyjeździe z innymi rodzinami ze Stowarzyszenia „Szansa” w pensjonacie Groń-Placówka we wsi Groń koło Białki Tatrzańskiej.
Dla nas to debiut ale zostaliśmy przywitani bardzo serdecznie, choć jeszcze nie wszystkich zdążyliśmy poznać, a mamy nadzieję, że będzie ku temu wiele okazji bo wyjazd jest o charakterze integracyjno-wypoczynkowym raczej niż rehabilitacyjno-leczniczy.
Zaraz po śniadaniu wszystkie dzieciaki dostały niespodziankę – koszulki z logo Stowarzyszenia. Przebieraniu towarzyszył gwar i śmiech. Oj, dla niektórych koszulka zastępować mogła nawet inne części garderoby.

Metaforyka morska dość trafnie zastosowanie swe znalazła przy opisie informacji. Mówimy wszak o jej przepływie i zalewie, mniej chętnie o przecieku (choć w mediach sytuacja ma się odwrotnie proporcjonalnie), omijając mielizny, a surfując w morzu informacji cyfrowej ostrzega się nas przed potencjalnym atakiem piratów. Trzeba nam zatem nauczyć się być „na fali” (hang loose).
Dla nas ten aspekt bezmiaru informacji dał się odczuć w momencie narodzin Marcinka. (więcej…)

Od jakichś dwóch miesięcy jesteśmy pozytywnie zakręceni na punkcie chust. Chusta sprawdziła się już w różnych warunkach, a nad naszym nosidłem ma niezaprzeczalną przewagę – możemy w niej nosić Marcinka, który jeszcze główki sam nie trzyma pewnie (Paweł debiutował w nosidle w 8 miesiącu).
My zdecydowaliśmy się na Hoppediza – Delhi i jesteśmy bardzo zadowoleni. Najlepszą rekomendacją jest zadowolona minka naszego najmniejszego Liska i ten widok kiedy wtulony w mamusię lub tatusia spokojnie zasypia.

No i ta swoboda przemieszczania się, niezależnie od ukształtowania terenu. Wózek w kąt! No, może nie całkiem 😉
Więcej na ten temat na Hustomanii. Same chusty kupić można na aukcjach Allegro, a Hoppediza u autorki serwisu Chustomania.pl – Kasi.
Serdecznie polecamy! Jednak uwaga panowie – chusty wciągają nasze drogie Panie bardziej niż nie jeden ciuch, a najtańsze nie są. Pozostaje jednak pocieszenie, że to bodaj jeden z niewielu elementów ich garderoby, który równie chętnie będziecie i wy zakładać. Maluchy też ulegają tej manii.